Gember-walnootkoekjes

Niet zelfgemaakt, maar zo smaken ze wel! Deze lekkere gember-walnootkoekjes van Billy’s Farm kocht ik gewoon bij de supermarkt (Super de Boer). Ze zijn biologisch en helemaal vegan, en ook verkrijgbaar in de smaak appel-cranberry (die heb ik nog niet geprobeerd). Niet echt zoet, wel lekker. Fijn!

Lijst van gratis te downloaden bruikbare en mooie fonts

Voor mijn werk ben ik altijd op zoek naar mooie fonts. Soms vind ik een letter echt prachtig, maar is hij voor een broodtekst niet zo geschikt of past hij gewoon niet zo bij het magazine waar ik op dat moment aan werk. En dan later vergeet ik waar ik het ook alweer gezien had en hoe het font heette… Niet zo handig dus.
Wat wel handig is, is deze lijst met gratis te downloaden hele mooie en bruikbare fonts!
Hier enkele voorbeelden:

Veel plezier ermee!

Chili sin carne

Verrassend lekker, deze chili zonder vlees! Ik heb in dit gerecht biologische tofu fijngehakt van AH gebruikt. Hoewel ik eigenlijk niet zo weg ben van ‘nepgehakt’ geeft het de chili echt de juiste structuur en ‘bite’. Wij aten het met naanbrood en lekker veel guacamole.

Ingrediënten voor 2-3 personen
* 2 uien
* 1 gele paprika
* 1 teentje knoflook
* 200 gram fijngehakt tofu (bijv. AH biologisch)
* 1 blik tomatenblokjes
* 1/2 bosje verse peterselie
* 1 rode paprika
* 1 courgette
* 4 el olijfolie
* 1 el tacokruiden
* 2 blikjes kidneybonen

Voor de guacamole:
* 2 rijpe avocado’s
* 1 tomaat in kleine blokjes
* 1 lenteuitje fijngesneden
* 1 teentje knoflook

* Naanbrood voor erbij (bijvoorbeeld met koriander)

Snipper de uien. Maak de paprika’s schoon en snijd het vruchtvlees in stukjes. Snijd de courgette in blokjes. Hak de knoflook fijn. Verhit de olie en bak hierin de ui, paprika, courgette en knoflook. Voeg de fijngehakt en de taco-kruiden toe en bak even mee. Voeg de tomatenblokjes toe. Zet het vuur laag. Laat de bonen uitlekken en spoel ze af met koud water. Voeg ze aan de fijngehakt toe. Laat op laag vuur goed doorwarmen. Hak de peterselie fijn en voeg toe. Meng voor de guacamole alle ingrediënten en breng op smaak. Verwarm de naan in een voorverwarmde oven. Serveer de chili sin carne met de naan en de guacamole.

Geboortekaartjes

De afgelopen drie jaar zijn er in mijn vrienden- en familiekring veel kindjes geboren. Puur toeval (duh), maar van de 10 baby’s waren er acht jongens! En uiteraard werd ik door mijn vriendinnen/nichtjes en broer gevraagd om het geboortekaartje te ontwerpen.
Hier wat voorbeelden van de kaartjes die ik heb gemaakt, allemaal heb ik ze zoveel mogelijk op de wensen van de nieuwe papa’s en mama’s ontworpen. Ik heb er meer, maar die kan ik zo snel niet vinden…

Zo zie je, vier heel verschillende kaartjes voor vier heel verschillende stellen (én zonen!).

Cultuurverschil

Vandaag een verhaaltje dat ik in de zomer van 2009 op Kos schreef en weer tegenkwam. Ik post het hier omdat het zo fijn de verschillen in denken weergeeft: Nederlands (ik) versus Grieks (Tom).

Cultuurverschil
“Dit soort dingen zul jij waarschijnlijk nooit begrijpen. Voor jou is het vreemd, voor mij heel normaal.”
Dinsdagochtend, tien uur Griekse tijd. Met de slaap nog in mijn ogen loop ik in de volle zon met kartonnen dozen te sjouwen. Voor me loopt mijn lief, die hetzelfde doet. De dozen, een stuk of acht in totaal, komen uit de laadbak van een touringcar, die vriend Xristos voor de gelegenheid even voor onze voordeur heeft geparkeerd. Xristos is namelijk chauffeur. Hij is maandagmiddag met het witte gevaarte vanuit Trikala (centraal Griekenland) vertrokken, en net aangekomen op Kos. Hij heeft wat extra bagage meegenomen. Of beter gezegd: meegekrégen. De afzenders zijn namelijk de ouders van de ontvangers. De ontvangers zijn de zonen van de afzenders. Zonen die afkomstig zijn uit Trikala en omgeving en werken en wonen op Kos. Zonen die, of ze nu twintig of zesenveertig zijn, altijd heel blij zijn met zo’n pakket van het thuisfront.

Op drie van de acht dozen staat in Griekse letters onze naam geschreven. De andere vijf zijn voor vrienden. “Die moeten we straks even langsbrengen”, zegt mijn lief. Ik vraag me af hoe we dat gaan doen met alleen een scooter tot onze beschikking maar hou wijselijk mijn mond. Als ik iets geleerd heb van een inmiddels jarenlange relatie met een Griekse man dan is het wel om niet te gaan lopen zeuren om zaken waarbij vrienden en/of familieleden betrokken zijn. Of voetbal, maar dat is volgens mij een internationaal feit.

Eenmaal binnen bekijken we de inhoud van onze pakketten. Honing, tomaten, komkommers, uien, vier kilo feta, home-made spanakopita, drie liter olie. En als klap op de vuurpijl vijfentwintig eieren. Ik herhaal: vijf-en-twintig. Mijn schoonouders hebben zorgvuldig alles ingepakt met coldpacks bovenop om in de bloedhitte de boel niet te laten bederven.
“Eh schat”, probeer ik nog een keer voorzichtig, “wanneer gaan wij vijfentwintig eieren opeten? En die groenten, die kunnen we hier toch ook gewoon bij de groenteboer halen?”
“Die paar eitjes komen wel op hoor, don’t worry. En deze groenten komen uit mijn moeders tuin, das toch veel lekkerder?” is het antwoord. Dat onze koelkast uitpuilt met producten die we van zijn lang-zal-ze-leven niet op gaan krijgen aangezien we hier vrijwel elke avond buiten de deur eten, lijkt hij niet in te zien.
Net als ik een bijdehand weerwoord wil geven belt hij zijn moeder. Zijn gezicht straalt als hij haar bedankt. Ik bedenk dat het eigenlijk ontzettend lief is dat hij zo dankbaar kan zijn voor dingen die we in mijn ogen niet eens nodig hadden en zeg niks meer. In plaats daarvan geef ik hem een hele dikke kus.